![]() | Nr 6/2001 (24). Zabezpieczenie i ochrona zbiorów. Komunikat |
![]() ![]() |
|
![]() |
Nagroda im, Adama Mickiewicza dla bibliotekarza polskiego 2001 - prezentacja laureatki prof. Anny SitarskiejWygłoszona 16 maja 2001 roku w Warszawie | ![]() |
Przypadł mi w udziale zaszczyt przedstawienia tegorocznej laureatki nagrody im. Adama Mickiewicza dla polskiego Bibliotekarza - Pani Profesor Anny Sitarskiej - łączącej w swojej wieloletniej, chlubnej działalności, pracę bibliotekarską z akademicką dydaktyką naukową w dziedzinie bibliotekoznawstwa. Profesor Anna Sitarska, po ukończonych w 1961 roku studiach bibliotekoznawczych w Uniwersytecie Warszawskim, obroniła pracę doktorską na Wydziale Filologicznym w 1970 roku, pt.: "Wybrane problemy organizacyjne i metodyczne mechanizacji i automatyzacji bibliografii". Habilitowała się w Uniwersytecie Wrocławskim - tytuł Jej książki habilitacyjnej brzmiał: "Systemowe badania bibliotek : studium metodologiczne". W latach 1962-1987 oraz 1991-1996 pracowała w Katedrze Bibliotekoznawstwa, a następnie w Instytucie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej Uniwersytetu Warszawskiego jako asystent, adiunkt, a wreszcie profesor. Okresowo podejmowała zatrudnienie w bibliotekach: Narodowej, Uniwersyteckiej i Naukowej Zamku Królewskiego w Warszawie - przez 12 lat: 1972-1975, 1980-1983 i 1984-1987. W 1996 roku przeszła do pracy w Filii Uniwersytetu Warszawskiego, przemianowanej na Uniwersytet Białostocki, gdzie zorganizowała Zakład Bibliotekoznawstwa, którym obecnie kieruje. Wykładała też na Uniwersytecie Łódzkim oraz - gościnnie - w innych uczelniach. Uczestniczyła w szeregu zespołów badawczych zajmujących się nowymi metodami bibliografii i bibliotekarstwa, szczególnie automatyzacją bibliotek - w tym ostatnim zakresie Profesor Anna Sitarska uznawana jest powszechnie za czołową polską specjalistkę. Osiągnięcia naukowo-dydaktyczne Profesor Anny Sitarskiej mają istotne znaczenie dla rozwoju bibliografii i nowoczesnego bibliotekarstwa w Polsce. Przez 40 lat prowadziła zajęcia dydaktyczne na uniwersytetach, wygłaszała referaty i prelekcje w różnych środowiskach, występowała na wielu konferencjach, bezkompromisowo upominając się o prawa i środki dla bibliotek w czasach, gdy niewielu się na to odważało. Jej seminaria magisterskie i doktoranckie, wykłady i liczne publikacje przyczyniły się w wydatny sposób do ukształtowania nowego pokolenia polskich bibliotekarzy. Szczególną uwagę należy zwrócić na książki: "Nowe metody i techniki bibliografii" (1971), "Założenia ogólne systemu Biblioteki Narodowej" (1974) i "Analiza systemowa Biblioteki Narodowej" (1975), "Zasady specjalizacji zbiorów bibliotecznych" (dwa wydania -1985 i 1986 ), "Systemowe badanie bibliotek : studium metodologiczne" (1990 ) oraz pomnikowe dzieło bibliograficzne, przygotowane wspólnie ze Stefanią Skwirowską, "Jan Paweł II poza cenzurą PRL: 1976-1989" (1998). Do tego dochodzą, m.in. współautorskie skrypty uniwersyteckie - "Specjalistyczne wydawnictwa informacyjne" (dwa wydania - 1972 i 1974 ) oraz "Teoretyczne problemy współczesnej bibliografii" (1977), a także poradniki dla służb informacyjnych: "Indeksy i spisy bibliograficzne sporządzane maszynowo" (1970), "Nowe formy informacji bibliograficznej" (1971). Kierunki badań naukowych Profesor Anny Sitarskiej były zawsze ściśle związane z doskonaleniem praktyki bibliotecznej; wskazywały nowe drogi jej rozwoju, stanowiły przyswojenie czołowych innowacji w zakresie bibliografii i bibliotekarstwa w skali światowej, uwzględniając zarazem najpilniejsze potrzeby polskich bibliotek. Należy tu wymienić takie wątki tematyczne, jak zastosowania systemów komputerowych w bibliografii, analiza i projektowanie systemów bibliotecznych, podejście systemowe w bibliotekoznawstwie i nauce o informacji, potrzeby informacyjne małych społeczności lokalnych i jednostek samorządowych. Nieostatnim czynnikiem, charakteryzującym osobę dzisiejszej Laureatki, jest - przy Jej konsekwencji i zdecydowaniu w sprawach problemowych - życzliwa i przyjazna postawa wobec otoczenia, zarówno współpracowników, jak i studentów. Razem z Profesor Anną Sitarską - wówczas jeszcze asystentką w Uniwersytecie Warszawskim - miałem przyjemność uczestniczyć w seminarium doktoranckim, prowadzonym przez ś. p. doc. Krystynę Remerową. Mogę te piękne, a nie tak znów często wśród pracowników nauki spotykane cechy w pełni potwierdzić. Pozwolę sobie więc, kończąc tę krótką prezentację, złożyć Pani Annie serdeczne gratulacje z racji uzyskanej nagrody i wydatnych zasług dla polskiego bibliotekarstwa, życząc Jej jednocześnie dalszych lat tej niezwykle owocnej dla teorii i praktyki naszego zawodu działalności. Zbigniew Żmigrodzki |
EBIB 6/2001 (24), Zabezpieczenie i ochrona zbiorów. |