![]() |
Nr 1/2003 (41), Biblioteki publiczne wielkich miast. Artykuł |
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Wojciech Spaleniak
|
|||
![]() |
![]() |
![]() |
Biblioteka Raczyńskich od początku swojego istnienia do dzisiaj, czyli przez ponad 170 lat, pełni jednocześnie funkcje biblioteki publicznej, służącej użytkowi powszechnemu oraz biblioteki naukowej, której celem jest - jak mówi statut fundacyjny z 1829 roku - ułatwienie każdemu środków nabywania nauk i wiadomości. Zakres i metody działalności Biblioteki zmieniały się z biegiem czasu wraz z rozwojem teorii i praktyki bibliotekarskiej, jak też wzbogacały pod wpływem różnicujących się i wzrastających oczekiwań środowiska. Efektywność wykonywanych zadań zawsze była i będzie nadal uzależniona od kondycji finansowej Biblioteki, kompetencji kadry, warunków lokalowych, wartości zbiorów i wyposażenia w odpowiednie narzędzia pracy. Czynnikiem decydującym o sprawnym działaniu jest jednakże właściwa organizacja tegoż działania. W wypadku Biblioteki Raczyńskich dotyczy ona trzech układów: struktury i organizacji pracy w Bibliotece Głównej, powiązań funkcjonalno-organizacyjnych w skomputeryzowanym systemie poznańskich bibliotek naukowych, w którym Biblioteka Raczyńskich uczestniczy, oraz sieciowej organizacji filii bibliotecznych rozlokowanych na terytorium miasta Poznania. Biblioteka Główna Biblioteki Raczyńskich i jej związki z Poznańską Fundacją Bibliotek Naukowych znajdują się na dobrej drodze, zatem można być z tego faktu umiarkowanie usatysfakcjonowanym, natomiast gruntownej reformy organizacyjnej i funkcjonalnej wymaga sieć filii bibliotecznych. Jeśli jej nie podejmiemy, to - pomimo niewątpliwych dotychczasowych osiągnięć w upowszechnianiu czytelnictwa - w przyszłości grozi tym placówkom alienacja z procesu transformacji do społeczeństwa informacyjnego; osłabnie społeczne zainteresowanie ich usługami i staną się mniej potrzebne niż obecnie. Przystępując do reorganizacji miejskiej sieci bibliotecznej, powinniśmy mieć świadomość tego, że wspomniana transformacja jest nieuchronna, że społeczeństwo informacyjne nadejdzie na pewno, gdyż jest naturalną konsekwencją postępu,[1] a jedną z cech tegoż społeczeństwa będzie konieczność permanentnej edukacji. Ci, którzy się temu nie podporządkują, stworzą enklawę znajdującą się na marginesie rozwoju cywilizacyjnego. Zjawiska te w coraz większym stopniu determinują praktykę bibliotekarską, wymuszając modernizację funkcji oraz metod i środków ich realizacji. Już obecnie widać jak szybko rośnie ilość materiałów dotyczących nie tylko nauki i edukacji, lecz także kultury i życia społecznego w ogóle - w Internecie i na innych nośnikach elektronicznych, jak i to, że coraz więcej ludzi, zwłaszcza młodych, pragnie korzystać z tych właśnie form przekazu wiedzy. Zmienia się zapotrzebowanie na określone kategorie zbiorów bibliotecznych, i tak np. o ile w latach osiemdziesiątych odsetek czytelników korzystających z dużych filii Biblioteki Raczyńskich w celach edukacyjnych i informacyjnych wynosił w przybliżeniu 30%, to na przełomie lat 2001/2002 przekroczył 50%, a w przyszłości zapewne jeszcze wzrośnie. Żadna biblioteka, duża czy mała, nie może tych faktów ignorować. Dostosowanie się bowiem do wymagań użytkowników zadecyduje, czy biblioteki publiczne przetrwają jako ważne ogniwo komunikacji społecznej i staną się pomostem pomiędzy tradycyjnymi nośnikami informacji a nowymi mediami, powodując, że nośniki te będą się wzajemnie uzupełniać, a nie wykluczać.[2] Jest rzeczą oczywistą, że biblioteki publiczne nie mogą koncentrować się wyłącznie na roli organizatora dostępu do źródeł wiedzy, lecz powinny również kontynuować działalność na rzecz intelektualnego i duchowego rozwoju swoich czytelników. W tej bowiem kwestii nie są w stanie ich zastąpić zautomatyzowane ośrodki informacji, a jest ona bardzo ważna i w przyszłości na pewno nie straci na znaczeniu. Winny zatem wzbogacać swój udział w kreowaniu życia kulturalnego lokalnych społeczności i ze szczególną troską programować ofertę dla dzieci i młodzieży. Istniejąca obecnie w Poznaniu sieć filii bibliotecznych, z przewagą małych placówek funkcjonujących często w nieodpowiednich warunkach lokalowych, nie będzie w stanie sprostać w przyszłości różnicującym się potrzebom informacyjnym i czytelniczym. Dotychczasowy rozwój tej sieci, realizowany w myśl hasła "książka jak najbliżej czytelnika", nigdy nie nadążał i zapewne nigdy nie nadąży za rozwojem urbanistycznym miasta. Mnożenie bowiem liczby bibliotek jest praktycznie niemożliwe z przyczyn finansowych, jak też niewskazane z czysto racjonalnych względów. Wniosek pojawia się jeden - mianowicie trzeba zreorganizować sieć filii bibliotecznych według jasnej i odpowiadającej współczesnym wymogom koncepcji, która określi model funkcjonalno-organizacyjny bibliotek, warunki lokalowe, liczbę placówek i ich rozmieszczenie na obszarze miasta. Biblioteka Raczyńskich zamierza zrealizować koncepcję jednolitej sieci filii bibliotecznych, co oznacza, że tworzyć ją będą placówki o podobnym standardzie usług, zbiorów, lokali i wyposażenia, rozlokowane w poszczególnych dzielnicach miasta w liczbie proporcjonalnej do liczby mieszkańców. Będzie to zatem sieć składająca się z bibliotek zorganizowanych według jednego modelu, zarządzana centralnie poprzez Dział Sieci Bibliotecznej Biblioteki Głównej z zachowaniem określonej autonomii programowej placówek, podyktowanej zwłaszcza lokalnymi potrzebami. Podstawowe założenia modelowe takiej biblioteki filialnej są następujące:
Takich bibliotek na obszarze miasta Poznania powinno być 19 (według kryterium: jedna biblioteka na 30000 mieszkańców):
Sieć jednolicie zorganizowanych filii bibliotecznych o podanej liczbie placówek jest wariantem optymalnym i docelowym, a jego realizacja - z uwagi na kwestie lokalowe i finansowe - przebiegałaby stopniowo i trwała kilka lat. W miarę powstania bibliotek według powyższego modelu ulegałyby likwidacji dotychczasowe placówki. Byłby to zatem proces ewolucyjny, pozwalający na złagodzenie negatywnych odczuć części czytelników przyzwyczajonej do obecnego stanu rzeczy. Argumenty za przyjęciem koncepcji jednolitej sieci bibliotecznej są następujące:
Przypisy[1] CELLARY, Wojciech. Przemiany społeczne. In Polska w drodze do globalnego społeczeństwa informacyjnego. Raport o rozwoju społecznym. Warszawa : Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP), 2002, s. 17. [2] Rola bibliotek we współczesnym świecie : Sprawozdanie Komisji ds. Kultury, Młodzieży, Kształcenia i Środków Przekazu z prac nad Zieloną Księgą. Warszawa : Biblioteka Publiczna m. st. Warszawa - Biblioteka Główna, 1998, s. 7. [3] Działalność bibliotek publicznych : wytyczne IFLA/UNESCO. Warszawa : Wydawawnictwo Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, 2002, s. 25. [4] Dane dotyczące struktury zbiorów podano orientacyjnie, ponieważ zależy ona od lokalnych warunków. ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
|||
![]() |
![]() |